Текст: Грачья Tamrazyan — Հրաչյա Թամրազյան — Грачья Тамразян Музыка: Месчян — Արթուր Մեսչյան — Артур Месчян Մեր աչքերին քող է հյուսված, Ու զննում ես շուրջդ միշտ դու, Եվ ուրիշի տեսողությամբ Քո քողարկված կյանքը դիտում: Եվ հին արյամբ չափում, կրկին, Ուղիները քո դեմ ընկած, Եվ երակն ես մտնում կյանքի Այն հայացքով, այն հայացքով որ համընկավ: Թափառում ենք երկար — երկար, Եվ չգիտենք ուր ենք քայլում, Ժամանակի խոր կտավին Լոկ պատկերներն են մեր մուքանում: Երկինքն իբրեւ մի մրաներկ, Փողոցն իբրեւ ճեպանկար , Եվ նա իմ կյանքն է նկարում, Այն գծերով, այն գծերով, որ համընկան: Նոր հուներ է կյանքը մտնում, Եվ հոսում է հույզը հանգիստ, Լող են տալիս իր լուծույթում Աշխարհները նրբերանգի: Եվ խռովքի քամուց հազիվ Փռփռում են ջրերն հանկարծ, Եվ փշրվում են ավազին, Ալինքները, որ համընկան: Բերանները այս շատախոս Եվ խոսքերը լայնաբերան, Եվ օրերը տագնապալից Ընծաներով իրենց բերած: Ով պիտի մեզ լույս առաքի, Եվ ով պիտի հողում պեղի Այս խորացող պատարագը, Այս ձայները կորած ցեղի: Ով կտանի արյան գետով, Մոռացության շավղից փրկված, Հիշողության վեմը կերտող, Այն ձեռքերը որ համընկան : Եվ օրերի խորքից անխոս Մենք անցյալն ենք ոգեկոչում, Եվ զգում ենք հանկարծ վախով թե ինչպես է կապը կորչում: Քանի կյանքեր են չքացել, Մենք չգիտենք կանք, թե չկանք, Եվ մեր ձեռքն ենք մեկնում նրանց, ում հետ մեր բախտը, ում հետ մեր բախտը համընկավ : Խթանում է թաքուն վախով Ու ծեփում է կյանքը տարեց, Ու մնում է միայն աղոտ Այն երազը, ր կատարվեց:Concurrence — ՀԱՄԸՆԿՈՒՄՆԵՐ — Совпадения Тексты песен: Грачья Тамразян — Հրաչյա Թամրազյան — Грач’я Тамразян Музыка: Артур Мещян — Արթուր Մեսչյան — Артур Месчян Մեր աչքեի իոքղ հողհ հու ւու հոշւ հւթւսվւսվ քողարկված կյանքը դիտում: Եվ հին արյամբ չափում, կրկին, Ուղիները քո դեմ ընկած, Եվ երակն ես մտնում կյանքի Այն հայացքով, այն հայացքով որ համընկավ: Թափառում ենք երկար — երկար, Եվ չգիտենք ուր ենք քայլում, Ժամանակի խոր կտավին Լոկ պատկերներն են մեր մուքանում : Երկինքն իբրև մի մրաներկ, Փողոցն իբրև ճեպանկար, Եվ նա իմ կյանքն է նկարում, Այն գծերով, ա ն գծերով, որ համընկան: Նոր հուներ է կյանքը մտնում, Եվ հոսում է հույզը հանգիստ, Լող են տալիս իր լուծույթում Աշխարհները նրբերանգի: Եվ խռովքի քամուց հազիվ Փռփռում են ջրերն հանկարծ, Եվ փշրվում են ավազին, Ալինքները, որ համընկան: Բերանները այս շատախոս Եվ խոսքերը լայնաբերան, Եվ օրերը տագնապալից Ընծաներով իրենց բերած: Ով պիտի մեզ լույս առաքի, Եվ ով պիտի հողում պեղի Այս խորացող պատարագը, Այս ձայները կորած ցեղի: Ով կտանի արյան գետով, Մոռացության շավղից փրկված, Հիշողության վեմը կերտող, Այն ձեռքերը որ համընկան: Եվ օրերի խորքից անխոս Մենք անցյալն ենք ոգեկոչում, Եվ զգում ենք հանկարծ վախով Թե ինչպես է կապը կորչում: Քանի կյանքեր են չքացել, Մենք չգիտենք կանք, թե չկանք, Եվ մեր ձեռքն ենք մեկնում նրանց, Ում հետ մեր բախտը, ում հետ մեր բախտը համընկավ: Խթանում է թաքուն վախով Ու ծեփում է յանքը տարեց, Ու մնում է միայն աղոտ Այն երազը, որ կատարվեց:
